Gdy Absolem przekazał mi wiadomość o uczcie, na początku w ogóle nie chciałem iść. Mokro, zimno a na dodatek coś łupała mi w stawach. Chyba już się stary robię, ech. Potem jednak uzmysłowiłem sobie, że za bardzo alienuje się od watahy, a nie po to do niej dołączyłem, aby teraz spędzać czas samotnie. Wzdychając, podniosłem się i powolnym krokiem ruszyłem w kierunku wyjścia i po chwili byłem już na zewnątrz mojej jaskini. Trzeba przyznać, że była to piękna, choć zimna noc. Gwiazdy na niebie migotały milionem roztrzaskanych kawałków diamentów, układających się w znane wszystkim konstelacje: Wielką i Małą Niedźwiedzicę, Perseusz czy Trójkąt, a także mniej znany Gwiazdozbiór Jaszczurki*, Strzały* czy Pieca*, tylko Latającej Ryby* znaleźć nie można było. Za to księżyc, drogowskaz i przewodniki, zmierzających do domu, widoczny był w całej swej bladej okazałości. Blask ogniska dodawał otuchy, a cienie powstałe przez ogień i Lunę** nie wydawały się złowrogie, wręcz przeciwnie zapraszały do beztroskich zabaw. Najszybciej szczenięta dały się przekonać bezcielesnym towarzyszom harców i już po chwili rozpoczęły gonitwę. Lekki uśmiech wpłynął na moje wargi.
- Widzę, że jednak się zjawiłeś — przy uchu usłyszałem głos Alfy — Cieszy mnie to. Ostatnio bardzo się izolowałeś. Wina?
- Dziękuje Jung, z miłą chęcią się napije — powiedziałem, odbierając od wadery kieliszek czerwonego trunku bogów. Przez chwilę staliśmy w zupełnej ciszy, popijając pół wytrawny trunek, dopóki nie mignęła w oddali mi biała sylwetka Katany.
- Wybacz mi, lecz muszę z kimś porozmawiać — kiwnąłem głową Alfie na pożegnanie i ruszyłem w kierunku, w którym zniknęła śnieżna wilczyca.
- Katana?- zawołałem cicho, gdy wsunąłem się gęstwinę otaczającą Osadę Główną.
<Katana? Jakiś inny ktoś?>
* imiona Lacerty i jej szczeniąt tj. (w kolejności wymienionej powyżej) Sagitty, Fornaxa i Volansa [taki easter egg ;)]
** Rzymska bogini księżyca, postać z bajki “Duży niebieski dom”, a także księżyc po hiszpańsku
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz